Как написать у белорусское на клавиатуре

Ў, ў (У с краткой) — буква расширенной кириллицы. Используется в белорусском алфавите, а также в некоторых современных и бывших неславянских алфавитах. По начертанию представляет собой обычную гражданскую букву У, к которой прибавлена такая же кратка, как в букве Й.

Происходит от знака «ижица с краткой» (Іереѵ̆ская власть, пучина Егеѵ̆ская и т. п.), использовавшегося в некоторых западнорусских изданиях конца XVI — начала XVII веков, а непосредственно — из более позднего знака «гаммаобразный ук с краткой», употреблявшегося в румынской кириллической письменности, откуда в 1837 году была заимствована (уже практически в нынешней форме) составителями сборника украинской поэзии «Русалка Днестровая», о чём в предисловии написано так: «приймилисмо сербскоє џ (виџу wydzu) и волоскоє ў (аў, αυ Erazm. Rotterd., au, еў, ευ: спѣваў, spiwαυ; душеў, dušευ)…» ([1], с. V), то есть «мы приняли сербское Џ и валашское (то есть румынское) Ў». В этом сборнике буква пишется преимущественно на месте этимологического [л], перешедшего в неслоговое [у] (что сегодня орфографически выражается буквой В).

Содержание

Название [ править | править код ]

В белорусском эта буква называется «у нескладо́вае», то есть «у неслогово́е». В русском языке часто используются названия «у кра́ткое» или «у неслогово́е».

Ў в белорусском языке [ править | править код ]

Ў — 22-я буква белорусского алфавита. Обозначает звук [ w ].

Впервые для сегодняшнего белорусского языка отдельная буква для звука [ w ] появилась в середине XIX века в белорусской латинице в разных вариантах — ú, курсивное u, u с гачеком (ǔ), w̆, ŭ. В стихотворной брошюре Яна Чечота «Da milych mužyczkoú», которая была выпущена в 1846 году, буква выглядела как u c акутом — ú. У Викентия Дунина-Марцинкевича использовалось курсивное u (в отличие от обычного u для гласного звука [u], например: jon umieu). Привычная u на месте краткого (неслогового) использовалась в публикациях Кастуся Калиновского 1862—1863 годов. Встречались также варианты u с гачеком (ǔ). W с краткой (w̆) использовал Бронислав Эпимах-Шипила (1889). В 1897 выпускается первый том «Люду беларускага» этнографа Михаила Федеровского; многотомник содержит аутентичные тексты, записанные Федеровским белорусской латиницей. В этих записях в позиции после гласных звук [w] (у нескладо́вае) передаётся как u̯ (например: kazau̯; pierapau̯zła; jak u̯ziau̯ by u̯ ruku; uhledzieu̯) , в то время как ŭ используется для очень кратого (и в беглом произношении пропадающего) [у] (например, pakazŭwaj; padwiazŭwaje; panakruczŭwała, dziakŭwać Bohu). И только у Богушевича буква принимает свой современный вид — ŭ. Она использовалась в краковском издании Франциска Богушевича «Dudka Białaruskaja» 1891 году.

Для белорусского языка буква Ў впервые была предложена П. А. Бессоновым в 1870 году [1] . В 1874 году этнограф Павел Шейн издает сборник «Белорусские народные песни». В нём авторский текст написан по-русски, а аутентичная запись текстов белорусских песен — по-белорусски. Здесь во всех случаях звук [ w ] передается как Ў, например: не даў, слаўны, жоўтымъ зярномъ, а ўзяў вутку, заўтра раненька, нясуць намъ бутэлькі поўненькі [2] .

В белорусской письменности буква стала употребляться с 1890-х годов.

Употребляется после гласных, соответствует буквам (и звукам) У, В и Л других славянских языков и часто чередуется с ними: ён у карчме́ — яны́ ў карчме́, галава́ — гало́ўка, быў — была́.

В сентябре 2003 года во время десятого празднования «Дней белорусской письменности» в Полоцке установили памятник букве «Ў». Первоначальная идея памятника принадлежит белорусскому каллиграфу, профессору Павлу Семченко, который много лет изучал художественные шрифты.

Белорусская раскладка клавиатуры, «Ў» находится между «Ш» и «З», заменяя «Щ»

Иногда бывают ситуации, когда необходимо написать текст на каком-либо языке, кроме вашего родного (русского, украинского, белорусского) и английского. Например, вам нужно написать что-либо друзьям из Польши. В таком случае придется произвести изменения в языковой панели либо воспользоваться виртуальной клавиатурой.

Отличие польской клавиатуры

Ее отличие состоит в наличии нескольких букв, которых нет в английском. Это буквы:

ą, ę, ó, ł, ś, ć, ź, ż.

С помощью польской раскладки также можно набирать эти буквы. Для этого необходимы соответствующие комбинации. Также существуют различные сайты, на которых представлена виртуальная польская клавиатура. С ее помощью можно писать текст, отправлять его напрямую с сайта, делать посты в соцсетях и так далее.

Как пользоваться

Польская онлайн клавиатура позволяет писать напрямую, без набора комбинаций клавиш. Ее необходимо установить на своем компьютере. Сообщение набирается с помощью клика по соответствующим виртуальным клавишам. Текст можно сохранять, распечатывать, переводить, отправлять друзьям. Также можно искать информацию в Google и видео в YouTube.

Для перевода можно воспользоваться польско-русским переводчиком. Чтобы перевести набранное, нажмите на кнопку «Translate». После этого в новом окне откроется Google-переводчик. По умолчанию установлен перевод на английский, но вы можете выбрать перевод на какой-либо другой.

Как установить польскую раскладку

Как правило, у русскоязычных пользователей на языковой панели установлены русский и английский. В нашем случае потребуется польская раскладка на клавиатуре. Для того чтобы ее установить, необходимо выполнить следующие шаги:

1. Кликните правой кнопкой мыши на языковой панели и выберите «Параметры». Откроется окно с уже установленными языками.
2. Выберите «Добавить».
3. В открывшемся списке выберите «Polski».
4. Нажмите слева на «+». Появится надпись «Клавиатура». Нажмите на «+» слева от этой надписи.
5. Важно! В открывшемся списке выберите «Polski (programisty)».

Эта процедура описана для операционной системы Windiws XP или Windows 7. Если же у вас 8 или 10, необходимо:

1. Кликните левой кнопкой мыши на значок языка в нижней правой части экрана.
2. Выберите «Параметры».
3. В открывшемся окне нажмите «Добавить» (для Windows 8) или «+» (для 10).
4. После этого выбирайте и добавляйте необходимое.

Как же набирать уникальные символы? Для их набора нажмите правую клавишу ALT и соответствующую букву. Соответствие символов:

Для набора заглавных букв нужна еще клавиша Shift.

Итак, с помощью одного из вышеперечисленных способов вы сможете общаться с друзьями из Польши и приятно удивить их.

Несколько сайтов с онлайн клавиатурой польского языка:

Источник статьи: http://9726552.ru/kak-napisat-u-belorusskoe-na-klaviature/

Беларуская граматыка

Прывітанне, сябры! На гэтым сайце вы пазнаёміцеся с правіламі сучасная беларускай мовы. Поспехаў у навучанні!

Правапіс ў (нескладовага)

Гук [ў], якога няма ў рускай літаратурнай мове, адносіцца да спецыфічных гукаў беларускай фанетычнай сістэмы, а літара ў, якой абазначаецца на пісьме гэты гук, складае адметнасць графічнай сістэмы нашай мовы, хаця яна выкарыстоўваецца і ў некаторых іншых алфавітах, напрыклад дунганскім, алфа- віце азіяцкіх эскімосаў. Па характары гучання яму найболып адпавядае англійскі білабіяльны [іу]. Напісанне ў (нескладовага), як і у (складовага), заснавана ў асноўным на фанетычным прынцыпе беларускай арфаграфіі.

Нескладовае ў пішацца пасля галосных пры чаргаванні [у] з [ў]:

• на пачатку слова, незалежна ад яго паходжання, калі гэтае слова не пачынае сказ і перад ім няма знакаў прыпынку: на ўвесь дзень, моцны ўдар, паводле ўльтыматуму, хацела ўзяць, сонца ўзімку, крыкі «ўра», для ўніята, ва ўніверсітэце, за ўніверсамам, прыёмка ўтылю, на ўзвей-вецер, ледзьве ўчуў, няма ўрану, сучасная ўралогія;
• у сярэдзіне слова пасля галосных перад зычнымі: абляўт, аўдыторыя, аўдыенцыя, аўдыякасета, аўкцыён, аўра, джоўль, каўчук, клоўн, маўзер, ноўтбук, пакгаўз, паўза, раўнд, раўт, саўна, фаўна, у тым ліку і ва ўласных назвах: Баўэр, Браўн, Заўралле, Заўялаў, Каўцкі, Клаўзевіц, Куўсінен, Паўстоўскі, Фрытаўн, Шапенгаўэр, Шаўмян, Шаўчэнка;
• зрэдку ў сярэдзіне слова перад галоснымі: Оўэн.

Выключэнне: траур.

ЗАЎВАГА 1. Квадратныя дужкі, якія выкарыстоўваюцца для запісу гукаў у транскрыпцыі, злучок, двукоссе знакамі прыпынку не з’яўляюцца, а таму на правапіс ў (нескладовага) не ўплываюць: жанчына-ўрач, хлопцы-ўмельцы, фіна-ўгорскі, часопіс «Полымя» ўзнагародзілі, крыкнулі «ўра».

ЗАЎВАГА 2. Пасля круглых дужак заўсёды пішацца у (складовае): Бараноўскія (тры хлопцы як дубы) ужо былі дома (I. Гурскі).

Нескладовае ў пішацца замест л пры чаргаванні [л] з [ў] толькі ў некаторых групах слоў і словаформаў:

• у дзеясловах прошлага часу мужчынскага роду: даў (дала), мы.ў (мыла), казаў (казала), спяваў (спявала);
• у даўно існуючых у мове словах: воўк, шоўк, шчоўк, поўны, коўзкі, маўляў, моўчкі, паўметра, боўтаць, Ваўка- выск.

Літара л захоўваецца і не пераходзіць у ў (нескладовае):

• на канцы назоўнікаў мужчынскага роду і кароткіх формаў прыметнікаў: анёл, вандал, вол, выстрал, вэрхал, капітал, кол, перадзел, скандал; Геракл, Кірыл, Ніл, Цэдэнбал; мілы — міл;
• у сярэдзіне слоў славянскага паходжання, калі пры змяненні слова пасля л паяўляецца беглы галосны: вулка — вулачка, галка—галак, дзялка — дзялак, палка — палак, памылка — памылак, сажалка — сажалак, сеялка — сеялак;
• у большасці слоў неславянскага паходжання: алкаголь, алмаз, алхімік, балкон, палкоўнік, полк, салдат, маршал;
• у небеларускіх геаграфічных назвах і запазычаных імёнах людзей: Алдан, Алжыр, Албанія, Волга, Валдай, Балгарыя, Балтыйскае мора, Алферый, Міхоэлс, Налбандзян, Чай- балсан і інш.;
• у складанаскарочаных словах: калгас (калектыўная гаспадарка), калдамова (калектыўная дамова);
• калі абазначае мяккі гук [л’]: ангольскі, вельмі, лялька, полька.

ЗАЎВАГІ. Неабходна адрозніваць напісанні: колка (калоць) і коўка (каваць); толк (значэнне, карысць) і тоўк (таўчы).

Словы каўбаса, каўбаснік, каўбасны маюць нарматыўныя варыянты кілбаса, кілбаснік, кілбасны.

Напісанне л ці ў у прозвішчах залежыць ад традыцыі, юрыдычнага фактару, а таксама ад жадання асобы, якая носіць гэтае прозвішча, г. зн. дапускаецца напісанне Волк і Воўк, Ваўчок, Воўк-Левановіч, Ваўчэцкая і Валчэцкая, Жаўтоўскі і Жалтоўскі; Маўчанаў і Малчанаў, але: Балконскі, Валконскі, Волкаў, Талстой, Шалгуноў.

Нескладовае ў пішацца замест в пры чаргаванні [в] з [ў] пасля галосных:

• у сярэдзіне слова перад зычнымі: аўторак, аўгіевы стайні, аўчына, бакалаўр, дыназаўр, зноўку (новы), аўса (авёс), маўр, каўбой, лаўка (лава), чаўны (човен), уўраж (раскошнае мастацкае выданне вялікага фармату, якое звы- чайна складаецца з гравюр);
• на канцы зменных слоў: бацькаў (бацькавы), кроў (крыві), любоў (любові), кароў (карова), гатоў (гатовы), бак штоў (бакштова);
• у складанаскарочаных словах: Саўмін (Савет Міні- страў), Белсаўпраф, Саўнаркам (Савет Народных Камісараў).

У адрозненне ад літары л, якая захоўваецца ў многіх імёнах, прозвішчах і геаграфічных назвах, гук [в] у гэтай групе за невялікім выключэннем чаргуецца з [ў] і на пісьме перадаецца літарай ў (нескладовае): Аўстрыя, Аўдоцця, Аўрора, Каўказ, Боўш, Роўда, Саўмін, Эўклід, Эўрэпід; Баляслаў, Вацлаў, Вячаслаў, Чэхаў.

Літара в захоўваецца і не пераходзіць у ў (нескладовае):

• пасля зычных і ў пачатку ўласных назваў неславянскага паходжання: Амвросій, краіны Влахія, В’етнам, В’етконг, горад В’енцьян, рэчка Влтава (побач з Вельтава, Вэлта ва); але: капітан Урунгель;
• перад [й] і на канцы нешматлікіх слоў неславянскага паходжання пасля зычных: білінгв, білінгвізм, інтэрв’ю, драйв, нерв, рэзерв.

Источник статьи: http://belgramata.wordpress.com/%D0%BF%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%BF%D1%96%D1%81-%D1%9E-%D0%BD%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D0%B0/